Opknappen appartement 24 m2 Oranjehof Amsterdam 2023. Het appartement in Oranjehof was al helemaal leeggehaald en half afgebroken. Toen de eigenaar naar mij toekwam voor interieur advies, en leuke ideeën. Nou dat vindt ik de leukste uitdaging, zeker voor een appartement van 24 m2. Lekker puzzelen om een leefruimte er zo goedkoop, en logisch mogelijk er in te krijgen. Goed kijkend naar de aansluitingen die er nu al zitten. Want dat wordt erg kostbaar om dat te verplaatsen en kan ook bijna niet in zo’n appartementencomplex uit 1942. De Oranjehof heeft een mooie geschiedenis. En bood vrouwen zelfstandige woonruimte, onafhankelijk van familie of een hospita. Het gebouw was voorzien van destijds hypermoderne faciliteiten. Zoals centrale verwarming, warm water, moderne keukens, een conciërge. En zelfs een winkel (de “toko”) waar zij na het werk boodschappen konden doen. Koos Pot-Keegstra deed uitgebreid onderzoek naar de meest efficiënte manier om een huis in te richten. Zodat de vrouw niet langer ‘slaaf’ zou zijn van haar huis. De plattegrond moest zo praktisch mogelijk ingedeeld zijn. De gevels zo strak mogelijk vormgegeven zonder overbodige ornamentiek. De woningen voor werkende vrouwen waren een succes. Dat bleek uit de honderden vrouwen die zich al ruim voor de bouw begon aanmeldden voor de kleine goed geoutilleerde een- of tweekamerwoningen. Door de oorlogsomstandigheden kon pas in mei 1941 met de bouw begonnen worden. Het verkrijgen van goede bouwmaterialen was in de bezettingsjaren niet eenvoudig en vereiste veel vindingrijkheid. Nog los van het feit dat de distributie en het transport van die materialen alles behalve vlekkeloos verliep. Was er een tekort aan vakbekwame werklieden. Creativiteit in het vinden van oplossingen door bouwer en architecten was er de reden van dat de Oranjehof uiteindelijk toch met veel vertraging. Toch in november 1942 kon worden opgeleverd. Die creatieve bouwwijze leidde soms tot onorthodoxe vondsten. Bij gebrek aan ijzer werd de oplossing voor de Franse balkonnetjes aan de kant van de Kostverlorenvaart gevonden in een beddenfabriek. Zeventig hoofd- en voeteneinden van ijzeren ledikanten die op de juiste hoogte werden aangebracht. Deden dienst als balkonhekjes. Het complex bestaat nog steeds uit woningen. Maar tegenwoordig niet meer exclusief voor vrouwen.
Galerij
Deel dit project:
- interieur advies, en leuke ideeën. Nou dat vindt ik de leukste uitdaging, zeker voor een appartement van 24 m2. Lekker puzzelen om een leefruimte er zo goedkoop, en logisch mogelijk er in te krijgen. Goed kijkend naar de aansluitingen die er nu al zitten. Want dat wordt erg kostbaar om dat te verplaatsen en kan ook bijna niet in zo’n appartementencomplex uit 1942.
De Oranjehof heeft een mooie geschiedenis. En bood vrouwen zelfstandige woonruimte, onafhankelijk van familie of een hospita. Het gebouw was voorzien van destijds hypermoderne faciliteiten. Zoals centrale verwarming, warm water, moderne keukens, een conciërge. En zelfs een winkel (de “toko”) waar zij na het werk boodschappen konden doen. Koos Pot-Keegstra deed uitgebreid onderzoek naar de meest efficiënte manier om een huis in te richten. Zodat de vrouw niet langer ‘slaaf’ zou zijn van haar huis. De plattegrond moest zo praktisch mogelijk ingedeeld zijn. De gevels zo strak mogelijk vormgegeven zonder overbodige ornamentiek. De woningen voor werkende vrouwen waren een succes. Dat bleek uit de honderden vrouwen die zich al ruim voor de bouw begon aanmeldden voor de kleine goed geoutilleerde een- of tweekamerwoningen.
Door de oorlogsomstandigheden kon pas in mei 1941 met de bouw begonnen worden. Het verkrijgen van goede bouwmaterialen was in de bezettingsjaren niet eenvoudig en vereiste veel vindingrijkheid. Nog los van het feit dat de distributie en het transport van die materialen alles behalve vlekkeloos verliep. Was er een tekort aan vakbekwame werklieden.
Creativiteit in het vinden van oplossingen door bouwer en architecten was er de reden van dat de Oranjehof uiteindelijk toch met veel vertraging. Toch in november 1942 kon worden opgeleverd. Die creatieve bouwwijze leidde soms tot onorthodoxe vondsten. Bij gebrek aan ijzer werd de oplossing voor de Franse balkonnetjes aan de kant van de Kostverlorenvaart gevonden in een beddenfabriek. Zeventig hoofd- en voeteneinden van ijzeren ledikanten die op de juiste hoogte werden aangebracht. Deden dienst als balkonhekjes. Het complex bestaat nog steeds uit woningen. Maar tegenwoordig niet meer exclusief voor vrouwen.&source=https://lin-design.nl/projecten/opknappen-appartement-24-m2-oranjehof/" rel="nofollow" target="_blank">
- interieur advies, en leuke ideeën. Nou dat vindt ik de leukste uitdaging, zeker voor een appartement van 24 m2. Lekker puzzelen om een leefruimte er zo goedkoop, en logisch mogelijk er in te krijgen. Goed kijkend naar de aansluitingen die er nu al zitten. Want dat wordt erg kostbaar om dat te verplaatsen en kan ook bijna niet in zo’n appartementencomplex uit 1942.
De Oranjehof heeft een mooie geschiedenis. En bood vrouwen zelfstandige woonruimte, onafhankelijk van familie of een hospita. Het gebouw was voorzien van destijds hypermoderne faciliteiten. Zoals centrale verwarming, warm water, moderne keukens, een conciërge. En zelfs een winkel (de “toko”) waar zij na het werk boodschappen konden doen. Koos Pot-Keegstra deed uitgebreid onderzoek naar de meest efficiënte manier om een huis in te richten. Zodat de vrouw niet langer ‘slaaf’ zou zijn van haar huis. De plattegrond moest zo praktisch mogelijk ingedeeld zijn. De gevels zo strak mogelijk vormgegeven zonder overbodige ornamentiek. De woningen voor werkende vrouwen waren een succes. Dat bleek uit de honderden vrouwen die zich al ruim voor de bouw begon aanmeldden voor de kleine goed geoutilleerde een- of tweekamerwoningen.
Door de oorlogsomstandigheden kon pas in mei 1941 met de bouw begonnen worden. Het verkrijgen van goede bouwmaterialen was in de bezettingsjaren niet eenvoudig en vereiste veel vindingrijkheid. Nog los van het feit dat de distributie en het transport van die materialen alles behalve vlekkeloos verliep. Was er een tekort aan vakbekwame werklieden.
Creativiteit in het vinden van oplossingen door bouwer en architecten was er de reden van dat de Oranjehof uiteindelijk toch met veel vertraging. Toch in november 1942 kon worden opgeleverd. Die creatieve bouwwijze leidde soms tot onorthodoxe vondsten. Bij gebrek aan ijzer werd de oplossing voor de Franse balkonnetjes aan de kant van de Kostverlorenvaart gevonden in een beddenfabriek. Zeventig hoofd- en voeteneinden van ijzeren ledikanten die op de juiste hoogte werden aangebracht. Deden dienst als balkonhekjes. Het complex bestaat nog steeds uit woningen. Maar tegenwoordig niet meer exclusief voor vrouwen.;?>" target="_blank">
